Ignacy KUSZELA

Ur. | 02.01.1891 r. NOWORADOMSK (RADOMSKO)

Zm. | 03.03.1952 WROCŁAW

Miejsce pochówku (cmentarz parafialny, komunalny, numer kwatery)

Cmentarz Osobowicki we Wrocławiu pole IIIC grób 68a,rząd 1 od pola C1

Ignacy Kuszela od 1911 roku działał w Towarzystwie gimnastycznym „Sokół” w Dąbrowie Górniczej. 15 sierpnia 1915 r. wstąpił ochotniczo do Legionów Polskich. W latach 1915-1916 brał udział w kampanii wołyńskiej (bitwa pod Kostiuchówką) najpierw w 6pp LP, od 1916 r. w tworzeniu 2 pułku ułanów LP w lipcu 1916 r. został mianowany chorążym, a w kwietniu 1917 r. podporucznikiem prowiantowym pułku.  Po bitwie pod Rarańczą został internowany w obozie Dulfalva na Węgrzech. Od 6 listopada 1918 r. służył w Wojsku Polskim . W czasie wojny polsko-bolszewickiej był dowódcą WZG w Ostrowcu. Po wojnie pozostał jako zawodowy oficer w wojsku do 1924 r. Był wielokrotnie wyróżniany i wzorowo opiniowany. Do rezerwy odszedł na własną prośbę. W latach 30 pracował jako urzędnik państwowy, za zasługi w pracy niepodległościowej  zarządzał oddziałem BGK w Pińsku. Był czynnym członkiem Związku Legionistów. W 1939 roku zmobilizowany (na kresach w Pińsku). W czasie II wojny światowej szczegóły nieznane.  Żona Maria została wywieziona przez Niemców do Breslau gdzie zginęła. W 1946 roku wraz z najbliższą rodziną przeniósł się do Wrocławia, gdzie zmarł w 1952 roku.

Odznaczony:

Krzyżem Walecznych 1922, Dziennik Personalny nr 31 z dnia 16.09.1922 r.

Krzyżem zasługi z Koroną (austriacki) – za walki w kampanii wołyńskiej;

Medalem 10-lecia Odzyskania Niepodległości;

Kategorie

Ur. | 02.01.1891 r. NOWORADOMSK (RADOMSKO)Zm. | 03.03.1952 WROCŁAWMiejsce pochówku (cmentarz parafialny, komunalny, numer kwatery)Cmentarz Osobowicki we Wrocławiu pole IIIC grób 68a,rząd 1 od pola C1<span contentEditable=”false” style=”border: 0;” data-mce-object=”iframe” class=”mce-preview-object mce-object-iframe” data-mce-p-allowfullscreen=”allowfullscreen” data-mce-p-frameborder=”0″ data-mce-p-src=”https://www.google.com/maps/embed?pb=!1m18!1m12!1m3!1d5006.911084706009!2d17.006109171319768!3d51.13695009866572!2m3!1f0!2f0!3f0!3m2!1i1024!2i768!4f13.1!3m3!1m2!1s0x0%3A0x33900732206973f3!2sCmentarz+Osobowicki!5e0!3m2!1spl!2spl!4v1527504736098″><iframe src=”https://www.google.com/maps/embed?pb=!1m18!1m12!1m3!1d5006.911084706009!2d17.006109171319768!3d51.13695009866572!2m3!1f0!2f0!3f0!3m2!1i1024!2i768!4f13.1!3m3!1m2!1s0x0%3A0x33900732206973f3!2sCmentarz+Osobowicki!5e0!3m2!1spl!2spl!4v1527504736098″ allowfullscreen=”allowfullscreen” style=”border: 0;” width=”100%” height=”100″ frameborder=”0″></iframe><span class=”mce-shim”></span></span>Ignacy Kuszela od 1911 roku działał w Towarzystwie gimnastycznym „Sokół” w Dąbrowie Górniczej. 15 sierpnia 1915 r. wstąpił ochotniczo do Legionów Polskich. W latach 1915-1916 brał udział w kampanii wołyńskiej (bitwa pod Kostiuchówką) najpierw w 6pp LP, od 1916 r. w tworzeniu 2 pułku ułanów LP w lipcu 1916 r. został mianowany chorążym, a w kwietniu 1917 r. podporucznikiem prowiantowym pułku.  Po bitwie pod Rarańczą został internowany w obozie Dulfalva na Węgrzech. Od 6 listopada 1918 r. służył w Wojsku Polskim . W czasie wojny polsko-bolszewickiej był dowódcą WZG w Ostrowcu. Po wojnie pozostał jako zawodowy oficer w wojsku do 1924 r. Był wielokrotnie wyróżniany i wzorowo opiniowany. Do rezerwy odszedł na własną prośbę. W latach 30 pracował jako urzędnik państwowy, za zasługi w pracy niepodległościowej  zarządzał oddziałem BGK w Pińsku. Był czynnym członkiem Związku Legionistów. W 1939 roku zmobilizowany (na kresach w Pińsku). W czasie II wojny światowej szczegóły nieznane.  Żona Maria została wywieziona przez Niemców do Breslau gdzie zginęła. W 1946 roku wraz z najbliższą rodziną przeniósł się do Wrocławia, gdzie zmarł w 1952 roku.Odznaczony:Krzyżem Walecznych 1922, Dziennik Personalny nr 31 z dnia 16.09.1922 r.Krzyżem zasługi z Koroną (austriacki) – za walki w kampanii wołyńskiej;Medalem 10-lecia Odzyskania Niepodległości;