Eugeniusz Głowacz

06 lutego 1890 r.

07 lipca 1950 r.

Miejsce pochówku: Cmentarz Parafialny Parafii p.w. Św. Marcina w Jeleniej Górze (Sobieszów)

Eugeniusz Głowawcz – urodzony  m. Stenrażyce k. Włodzimierza Wołyńskiego, s. Józefa i Stefanii z d. Jasińska. Uczył się w Gimnazjum Filologicznym M. Rychłowskiego w Warszawie, po maturze w 1911 wyjechał do Liège w Belgii, gdzie studiował chemię. Już w gimnazjum należał do Związku Walki Czynnej, w Glons w Belgii do Związku Strzeleckiego. Latem 1914 przyjechał do Krakowa na kurs instruktorski w Oleandrach. 3 sierpnia 1914 roku został przydzielony do 1. Kompanii Kadrowej, z która wymaszerował 6 sierpnia 1914 roku w kierunku Michałowic. 15 sierpnia 1914 roku przeniósł się do oddziału W. Beliny-Prażmowskiego. Ciężko ranny, leczył się w sierpniu i wrześniu 1915 w Szpitalu Rezerwowym nr 1 w Wiedniu. Na skutek utraty zdrowia zwolniony z Legionów Polskich po superrewizji 5 października 1915. Pozostał następnie w Wiedniu, gdzie 8 września 1916 – 4 sierpnia 1917 miał być internowany. Po powrocie do domu rodziców w Łaskarzewie k. Garwolina uczestniczył w pracach w POW. Po zakończeniu leczenia na tyfus zgłosił do WP (12 sierpnia 1919) i po ukończeniu kursu został jako podchorąży skierowany do 7. Pułku Ułanów. 1 grudnia 1919 awansowany na podporucznika kawalerii, 1 kwietnia 1920 na porucznika kawalerii. 7 maja 1920 odkomenderowany do sztabu 3. Armii, Od września 1920 do marca 1921 roku ponownie służył w 7. Pułku Ułanów. Po wojnie polsko-bolszewickiej  ukończył Oficerską Szkołę Kawalerii w Grudziądzu i jako rotmistrz objął zastępstwo dowódcy 4. szwadronu swego pułku. Ukończył także kurs w szkole czołgów i kurs taktyczny samochodów pancernych w CWKaw. w Grudziądzu i po krótkiej służbie w plutonie łączności. 7. Pułku Ułanów został przeniesiony do Departamentu Kawalerii MSWojsk. W 1930 roku powrócił do służby liniowej. W 1937 roku został oskarżony o nadużycia, po czym z końcem sierpnia 1938 roku przeniesiony w stan spoczynku. Po przeprowadzeniu postępowania uwolniono go od zarzutów nadużyć, jednak podano, iż dopuścił się zaniedbań. Podczas II wojny światowej czynnie zaangażował się w działalność konspiracyjną w szeregach Armii Krajowej. Po 1945 zamieszkał w Sobieszowie k. Jeleniej Góry, gdzie pracował jako urzędnik ubezpieczeniowy. Tam 17 listopada 1950 roku zmarł i został pochowany.

Odznaczony m.in.
Krzyżem Niepodległości,
Krzyżem Walecznych,
Srebrnym Krzyżem Zasługi